Διόνυσον νεβρώδεα, νεβριδόπεπλον ΙΙ

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter epsilon, entry 1910, line 1

<ἐλαφίαι>· οἱ τῶν ἐλάφων ἀστράγαλοι (Eupol.)
<ἐλαφίνης>· νεβρός
<ἐλάφιον>· κώνειον
*<ἐλαφηβόλος>· κυνηγός.

<ἐλαφηβόλος>· κυνηγός. APvgn ἀπὸ εἴδους ἑνὸς τῶν κυνηγου-

 μένων (Σ 319)

<ἐλαφοβοσκός>· εἶδος βοτάνης

<ἐλαφογενές>· τῆς ἐλάφου ὁ μυελός

<ἔλαφον κεραόν>· ἄῤῥενα. ὁ γὰρ ἄῤῥην ἔχει κέρατα (Γ 24)

<ἔλαφος>· νεβρός

<ἐλάφου πηρίς>· οὗτος δοκεῖ βρωθεὶς πρὸς συνουσίαν ἁρμόζειν

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)

<Ἑλλοί>· Ἕλληνες οἱ ἐν Δωδώνῃ S καὶ οἱ ἱερεῖς (Π 234 v. l.)

<ἐλλόμενα>· περικλειόμενα

<ἐλλόν>· ἀγαθόν. γλαυκόν. χαροπόν. ἐνθαλάττιον. ταχύ. ἄφωνον.

 ὑγρόν. ἔλαφον νεογνόν (τ 228)

<ἔλλοπες>· ἐλλείποντες τῆς ὀπός, τουτέστιν ἄφθογγοι, ἄφωνοι

 <καὶ οἱ λεπιδωτοί.> καὶ δασεῖς. καὶ τραχεῖς. καὶ ποικίλοι  

<ἐλλόπιδας>· ἡ λέξις παρὰ Κρατίνῳ (fr. 408). γέγονε δὲ παρὰ

 τοὺς <ἐλλούς>, καὶ λέγει κοινῶς τοὺς νεβροὺς καὶ τοὺς στρου-

 θούς· ἢ νεοττοὺς ὄφεως ἀπὸ τοῦ ἅλλεσθαι

<Ἐλλοπιεῖς>· [ἄφωνοι. καὶ οἱ λεπιδωτοί]

 [<ἐλλοπίς>· εὐόφθαλμος. χαροπή]

<Ἐλλοπιῆες>· οἱ νῦν Ὠρεῖται, παρὰ Χαλκιδεῦσιν

†<ἐλλοπῶ>· ἀγαθήν

<ἐλόωσιν>· ἐλάσωσιν (Ν 315)

<ἐλλός>· τὸ ἔκγονον τῆς ἐλάφου νεογνόν, ὁ νεβρός (τ 228), καὶ

 Δωδωναῖος. καὶ ὁ ἐνθαλάττιος

…

<ἔνελος>· νεβρός

….

*<ἶνες>· νεῦρα (λ 219) ASgn          

<ἰνεύει>· τείνει

<ἰνηθεῖσα>· καθαρθεῖσα, κενωθεῖσα (Hippocr.)

 [<ἱνία>· λῶρα]

<ἰν ἱμίνᾳ>· ἐν ἡμίσει

<ἰνίον>· τὸ ὄπισθεν τοῦ τραχήλου νεῦρον (Ε 73) r. καὶ ἡ συνα-

 γωγὴ τῶν χειρῶν πρὸς ἀλλήλας. ἢ μέτρον. ἢ υἱόν

†<ἰνιπίσας>· κρούματα ποιά

*<ἶνις>· υἱὸς νέος, παῖς, βρέφος, ἀπόγονος νήπιος (Eur. Troad.

 571) ASvg

 b) <ἱνούλεους>· νεβρός. ἑνικῶς

*<Ἰνοῦς παῖδας>· <Ἰνὼ Κάδμου θυγάτηρ> AS

…

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)

Alphabetic letter kappa, entry 2193, line 1

<κεμάς>· νεβρὸς ἔλαφος r τινὲς δὲ δορκάς (Κ 361)

…<νέβρακες>· οἱ ἄῤῥενες νεοττοὶ τῶν ἀλεκτρυόνων

*<νεβρίδων>· δορῶν ἐλάφων (Eur. Bacch. 111 Phoen. 792) AS

*<νεβρίς>· ἐλάφου δορὰ Anp

*<νεβροί>· ἐλάφων γεννήματα (Δ 243?) (r. ASvgnp)  

<νεβρός>· νεωστὶ εἰς βορὰν ἐληλυθώς. νεοβόρος

Στη Λέσβο, η λατρευόμενη στην κορυφή του όρους  Τριάς είναι ο Δίας Ανταίος, (Ενάντιος, αντικρινός, εχθρικός, πολέμιος, δυσμενής κλπ) η Ήρα πάντων γενέθλας και ο Διονύσος Κεμηλιος-ωμηστής

Κεμήλιος : εκ του κεμάς, νεαρός έλαφος, ο οποίος εσπάρασσετο υπό των Βακχών κατά τα όργια. Σημείωστε ότι και ο Αθάμας μέσα στην παράνοιά του είδε τον Μελικέρτη, προτού εκείνος εμβληθεί στον λέβητα ως έλαφον…

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)
Alphabetic entry nu, page 403, line 44

<Νεβρὸς>, σημαίνει τὸ τῆς ἐλάφου γέννημα· παρὰ τὸ
 νεωστὶ πρὸς βορὰν ἰέναι· ἢ παρὰ τὸ νη στερητικὸν
 καὶ τὸ βορά· ὃ σημαίνει τὴν τροφήν· τὸ ἐστερημένον  τῆς βορᾶς.

Νεβρός, της ελαφίνας το γέννημα, που αποτελεί την προσφάτη τροφή, την νέα τροφή, λεία του σαρκοφάγου ή, από το στερητικό νη+βοράν, το στερημένο της τροφής… το αδύναμο και το μικρό που δεν εχει ακομα φάει αρκετή τροφή…

Lexica Segueriana, Glossae rhetoricae (e cod. Coislin. 345)

Alphabetic entry nu, page 282, line 20

<Νεβρίζειν>: νεβροῦ δέρμα φορεῖν. νεβρὸς δὲ ἔκγονόν ἐστιν ἐλάφου.

Τα επίθετα του Διονύσου σχετίζονται  με το δέρμα του νεβρού ή νεβρίδα που φορά εκείνος καθώς και οι βάκχες του. Τα ζώματα, το εσωτερικό φόρεμα που έφτανε μέχρι τη μέση και το φορούσαν και οι ομηρικοί πολεμιστές, άλλοτε ζώμα ονομάζεται και η ζώνη ή το ζωνάρι, που φορούν στο στήθος τους.

Ο Ακταίων, ο ξάδερφος του Διονύσου όταν συνάντησε την Αρτέμιδα, λουόμενη στην Παρθένιον πηγήν, μόλις έχουσα ανακτήσει την παρθενίαν της, και βλέποντάς την γυμνή- τιμωρήθηκε από την θεά να μεταβληθεί σε ελάφι – βλέπε Διόνυσο Κεμήλιον -  που τον κατασπάραξαν οι ίδιοι του οι σκύλοι. Σε άλλη όμως διδακτική παραλλαγή η τιμωρία του Ακταίου οφείλετε στον έρωτά του για την Σεμέλη- βλ. παλ. Κείμενα.

Είδαμε τον Νεβρώδ(η) τον μεγάλο κυνηγό και γίγαντα όλα όσα δίδονται μέσα από τα αρχαία κείμενα και τις αναφορές στο όνομα του.

Πουθενά σε κανένα λεξικό δεν δίνεται η ερμηνεία του ονόματος του.

 Στα ραβινικά συγγράμματα ετυμολογούν το όνομα Νεβρώδ (εβρ., Νιμρώδ) ως προερχόμενο από το εβραϊκό ρήμα "μαράδ", που σημαίνει «στασιάζω». Ως εκ τούτου, το Ταλμούδ  αναρωτιέται : «Γιατί, λοιπόν, ονομάστηκε Νεβρώδ (εβρ., Νιμρώδ); Επειδή υποκίνησε ολόκληρο τον κόσμο να στασιάσει (χιμρίντ) εναντίον της κυριαρχίας Εκείνου [δηλαδή του Θεού]».— (Encyclopedia of Biblical Interpretation), του Μεναχέμ Μ. Κάσερ, Τόμ. 2, 1955, σ. 79.

Ψάχνοντας λοιπόν σε αρκετά εβραϊκά λεξικά δεν μπόρεσα να βρω καμία ερμηνεία της λέξης. Αυθαίρετα συνδυάζουν μια λέξη, ένα όνομα, δίνοντάς του μια ερμηνεία - το ρήμα μαράδ = στασιάζω και έτσι ονομάζουν τον Νεβρώδ ως τον πρώτο ΣΤΑΣΙΑΣΤΗ εναντίον του Θεού- αλλα κατ΄ουσίαν εναντίον του έθνους του Ιεχωβά, καθώς είναι αυτός που τους κατέλαβε και τους συνέτριψε ως λαό.

 …Τα περισσότερα λεξικά μιλούν για τον γιό ενός Κουσίτη/Χουσίτη- βλέπε παλαιότερα κείμενα, και για μια λέξη που στην ουσία την θεωρούν ως Βαβυλωνιακή ή Σουμερική ή ακόμα στην καλύτερη των περιπτώσεων ως αρχαία Αραμαική –

Θεωρούν ότι το όνομα του ΝΕΒΡΩΔ προέρχεται από την ονομασία του Μαρδουκ ή του ΝARUDU  ή είναι το όνομα ενός πρίγκηπα της Βαβυλώνας του  Nu-Marad του ανθρώπου ή του γιου του Στασιαστή ή αυτού που στασίασε !!!

Ίσως η λέξη Νεβρώδης/Νευρώδης δεν υπάρχει στις γνώσεις τους ή τα λεξικά τους – ή πολύ απλά δεν τη γνωρίζουν …

Νεβρώδης είναι το επίθετο του Διονύσου/Βάκχου, είναι αυτός που φέρει το κομμάτι του παρδαλού ρούχου στο στήθος του ή αλλιώς και ο φέρων το δέρμα του νεβρού.

Όμως νευρώδης είναι ο όμοιος με νεύρο, ίνα, με μύς, και φλέβες,  αλλά και ο γεμάτος ισχύ, δύναμη, σφρίγος,  ο ισχυρός και ο δυνατός….Ο τεντωμένος ως χορδή. Νευροχαρής ο Απόλλων, αυτός που αγαπάει να τοξεύει …

Νευρόω σημαίνει τεντώνω τα νεύρα, ενδυναμώνω και ενισχύω…

Ακριβώς σαν τον Νεβρώδ – τον κραταιό κυνηγό εναντίον του Ιεχωβά, στο δέκατο κεφάλαιο της Γένεσης.

Αν η Ασσυρία πήρε το όνομα της προφανώς από τον Άσσουρ, γιό του Σημ, ο Νεβρώδ ως εγγονός του Χάμ, πρέπει να εισέβαλε σε σημιτική περιοχή. Ήταν ο πρώτος δυνατός βασιλιάς και ήρωας, εξ ου και γίγας, όχι μόνο ως κυνηγός ζώων αλλά και ως πολεμιστής και επιδρομέας. Η μεγάλη κυνηγετική δράση του και ο ηρωισμός εννοείτε ότι ήταν πράγματα εκ φύσεως συνδεόμενα. Ακόμα και σήμερα η λέξη κυνήγι χρησιμοποιείται συχνά  σε βίαιες συγκρούσεις, ή εκστρατείες …

Brown-Driver-Briggs

נִמְרֹד, נִמְרוֺד proper name, masculine Nimrod (etymology and meaning wholly unknown; Thes (dubious) below מָרַד rebel (of which Hebr. may have thought [compare Lag^{BN 105}]); in fact probably Babylonian name;
1 = a god e.g. Marduk, We^{compare Hexateuch (2), 308 f.; Nimrod, Encycl. Brit. (9). xvii. 511}, RS^{Semitic i. 91 n}.; 2d ed. 92; Hom^{PSBA xv (1893), 291-300} proposes Narûdu = *Namra-uddu, a star-god.

2 < name of Babylonian king or prince: Nu-marad = 'Man of Marad' compare Dl^{Pa 220} De^{Genesis 10:8} [1887]; more plausibly = Nazi-maraddash (marattash, murudas), Hpt^{AR July, 1884, 93 f.} Dl^{K (1884)} Say^{Ath. Feb. 16, 1895, Acad. Mar. 2, 1895} (compare Che^{ib. Mar. 9}), — i.e. a Kashite king, B.C. 1378, but dubious, compare Hpt^{BAS i (1889), 183}, Jerem^{Izdubar-Nimrod, 1891, 1 ff.}); — son of כּוּשׁ (q. v.), hero and hunter Genesis 10:8,9 (J; king in Babylonia, builder of Nineveh, etc. Genesis 10:10f.), נִמְרוֺד 1 Chronicles 1:10; אֶרֶץ נִמְרֹד Micah 5:5 ("" אֶרֶץ אַשּׁוּר); ᵐ5 Νεβρωδ.

Όμως ας περάσουμε και στην ερμηνεία που δίδεται από τα εβραϊκά λεξικά που ερμηνεύουν τον Νεβρώδ ως  Στασιαστή, και της ερμηνειας ότι το ονομά του προέρχετε από το ρήμα που φωνητικά προφέρετε ως «μαράδ» μερικές αναφορές σε λεξικά μας δίνουν το ελληνικότατο ρήμα σμαραγέω – σ-μαράσσω-σπαράσσω, αλλα και το μαραίνω με παρόμοια σημασία…

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 720, line 57

<Σμαραγεῖ>: Ψοφεῖ, κτυπεῖ· ἀπὸ τοῦ σμάραγος,

σμαραγῶ· τοῦτο παρὰ τὸ σπαράσσω σπάραγος καὶ

σμάραγος, ψόφος, ἦχος. Κυρίως γὰρ σμάραγος, ὁ

ἀπὸ σπαραγμοῦ ἦχος. Ἔστι δὲ καὶ ἕτερον σμα-

ραγῶ, καὶ σημαίνει τὸ λάμπω· ἐξ οὗ καὶ σμάραγδος,

ὁ λαμπρότατος λίθος. Παρὰ τὸ μαίρω, τὸ λάμπω,

ὁ μέλλων, μαρῶ· κατὰ παραγωγὴν, μαράσσω· πλεο-

νασμῷ τοῦ σ, σμαράσσω· καὶ ῥηματικὸν ὄνομα,

σμάραγος καὶ σμάραγδος. 

Σμαραγέω –σ-μαράσσω  = βροντώ, χτυπώ, κάνω κρότο, αντιβουίζω, αντιδονώ, μπουμπουνίζω, πλαταγιζω, κροταλίζω, αχώ, βομβώ, βοώ…

Σπαράσσω= ξεσκίζω, πληγώνω, κατασπαράζω, καταξεσκίζω, σπαράζω, σπαρταρώ, κομματιάζω, ταράζω, αναταράζω, προξενώ σπασμό, μαδώ, τραβώ με τα δόντια, διαρρηγνύω, διασύρω, διαπομπεύω, εξευτελίζω, κουρελιάζω κλπ…

Μαρώ/αινω = εξασθενώ, σβήνω, αφανίζω, καταστρέφω 


συνεχίζετε ...

Διόνυσον νεβρώδεα, νεβριδόπεπλον ...

Στην Ελληνική ανθολογία  όπως ονομάζεται από τους μελετητές  όπου υπάρχουν καταγεγγραμμένα επιγραμμάτα και ποιημάτα αρχαίων κλασσικών Ελλήνων και βυζαντινών ποιητών από τον 7ο π.Χ. μέχρι τον 10ο ή και το 12ο μ.Χ. αιώνα και σ’ έναν Αδέσποτο Ύμνο του Διονύσου, διάβαζουμε δύο επίθετα του που θα μας απασχολήσουν στην παρακάτω ανάρτηση. Νεβρωδέας και Νεβριδόπεπλος –δίδω ολόκληρο τον ύμνο παρακάτω :

Anthologia Graeca, Anthologia Graeca
Book 9, epigram 524, line 14

Αδέσποτον

Ύμνος εις Διόνυσος

Μέλπωμεν βασιλήα φιλεύιον, ειραφιώτην,
αβροκόμην, αγροίκον, αοίδιμον, αγλαόμορφον,
Βοιωτόν, βρόμιον, βακχεύτορα, βοτρυοχαίτην,
γηθόσυνον, γονόεντα, γιγαντολέτην, γελόωντα,
Διογενῆ, δίγονον, διθυραμβογενῆ, Διόνυσον,
Εὔιον, εὐχαίτην, εὐάμπελον, ἐγρεσίκωμον,
ζηλαῖον, ζάχολον, ζηλήμονα, ζηλοδοτῆρα,
ἤπιον, ἡδυπότην, ἡδύθροον, ἠπεροπῆα,
θυρσοφόρον, Θρήικα, θιασώτην, θυμολέοντα,
Ἰνδολέτην, ἱμερτόν, ἰοπλόκον, ἰραφιώτην,
κωμαστήν, κεραόν, κισσοστέφανον, κελαδεινόν,
Λυδόν, ληναῖον, λαθικηδέα, λυσιμέριμνον,
μύστην, μαινόλιον, μεθυδώτην, μυριόμορφον,
νυκτέλιον, νόμιον, νεβρώδεα, νεβριδόπεπλον,
ξυστοβόλον, ξυνόν, ξενοδώτην, ξανθοκάρηνον,
ὀργίλον, ὀβριμόθυμον, ὀρέσκιον, οὐρεσιφοίτην,
πουλυπότην, πλαγκτῆρα, πολυστέφανον, πολύκωμον,
ῥηξίνοον, ῥαδινόν, ῥικνώδεα, ῥηνοφορῆα,
σκιρτητήν, Σάτυρον, Σεμεληγενέτην, Σεμελῆα,
τερπνόν, ταυρωπόν, Τυρρηνολέτην, ταχύμηνιν,
ὑπνοφόβην, ὑγρόν, ὑμενήιον, ὑλήεντα,
φηρομανῆ, φρικτόν, φιλομειδέα, φοιταλιώτην,
χρυσόκερων, χαρίεντα, χαλίφρονα, χρυσεομίτρην,

ψυχοπλανή, ψεύστην, ψοφομηδέα, ψυχοδέκτην,
ώριον, ωμηστήν, ωρείτροφον, ωρεσίδουπον.
μέλπωμεν βασιλήα φιλεύιον, ειραφιώτην.)

Μερικές αναγραφές σε λεξικά για να δούμε  τις ερμηνείες που δίδονται για τον νεβρό.

Νεβρός (βλ. νέος, νήπιος) το νεογνό του ελαφιού, επί παραδόξου πράγματος, νέβραξ, νέβρειος, νεβρή, νευρίας, νεβρίδιον, νεβριδο- νεβρίζω, νεβρίς, νεβρισμός, νεβρίτης, νεβρόομαι, νεβρόω, νεβρώδης.

Νεύρον (νεαρόν (α>υ) βλ. νεβρός, διότι από διότι από έντερα νεαρών ζώων ή από νεβρίδες ( = δέρματα νεβρών), κατασκεύαζαν χορδές.- χορδή ή σχοινί, από νεύρα ή άκρα του μυός, με τα οποία αυτός προσκολλάται στο οστό, νεύρο του νευρικού συστήματος, ρώμη, ισχύς, δύναμη, η χορδή του τόξου, ή σφενδόνης, νευρία, νεύρα, νευρή, νευράς, νευρικός, νευρικόν, νεύρινος, νευρο-, νευρόω, νεύρωσις, νευροειδής, νευρώδης, νευρωτικός, νεύρ-, νευριάζω, νευρίασμα, νευριαστικος, νευρισμένος, νευρικότητα, νευρίνωμα

Ελλός το νεογνόν της Ελάφου, διότι κρύπτεται, λουφάζει επί του εδάφους, Ελλάς, Σελλοί- Ελλοί, Ελλην, Ελλάδα, Έλληνας, Έλλην είναι όλες λέξεις με κοινή ρίζα …

Από το Ετυμολογικόν Λεξικόν Ελληνικής γλώσσας του Σταύρου Ν. Βασδέκη…

Suda, Lexicon
Alphabetic letter nu, entry 127, line 1

<Νεβρίζων·> Δημοσθένης ὑπὲρ Κτησιφῶντος. οἱ μὲν ὡς τοῦ

τελοῦντος νεβρίδα ἐνειμένου καὶ τοὺς τελουμένους διαζωννύντος νε-

βρίσιν, ἐπὶ τὸ νεβροὺς διασπᾶν κατά τινα ἄρρητον λόγον.

<Νεβρίς:> ἐλάφου δέρμα. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἄνθετό σοι κορύναν

καὶ νεβρίδας ὑμέτερος Πάν.

<Νεβρίς.> κισσωτὴν στέρνοις νεβρίδ' ἀναπτομένη.

<Νεβρός:> ἐλάφου γέννημα, οἱονεὶ ἐπὶ τὴν βορὰν ἐξιὸν καὶ νε-

μόμενον. ἐτυμολογεῖται δὲ νεοπόρος τις ὤν. καὶ <Νεβρείη

καρδία.> Βάβριος· πεινῶσα κερδώ, καρδίην δὲ νεβρείην λάπτει πεσοῦσαν,

ἁρπάσασα λαθραίως.

<Νεβρώδ:> ὄνομα κύριον. ἀφ' οὗ οἱ γίγαντες.

<Νεβρώδης:> ὄνομα κύριον. 

 

Cyranides, Cyranides
Book 2, section 27, line 2

Περὶ νεβροῦ.

 Νεβρός ἐστι τὸ τῆς ἐλάφου γέννημα.

Εustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarium in Dionysii periegetae orbis descriptionem
Section 310, line 5

                                 Σημείωσαι δὲ ὅτι νεβρός
μὲν τὸ γέννημα τῆς ἐλάφου διὰ τοῦ β γράφεται,
Νευροί δὲ τὸ ἐθνικὸν, οἱ καὶ Νευρῖται, διὰ τῆς ευ διφθόγγου.

Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarium in Dionysii periegetae orbis descriptionem
Section 700, line 24

Οὗτοι οἱ Καμαρῖται τὸν Βάκχον

Ἰνδῶν ἐκ πολέμου, φησὶ, δεξάμενοι ἐξένισαν, καὶ ταῖς

Λήναις, ὃ ἔστι ταῖς Βάκχαις, συνεχόρευσαν, τὰ ἐκείνων

φορήματα, ζώματα δηλαδὴ καὶ νεβρῖδας, ἐπὶ στήθεσι

βαλόντες, εὐοῖ Βάκχε λέγοντες. Ὑμνητικὸν δὲ ἦν τοῦτο

τὸ λόγιον τῷ Διονύσῳ ἐπιφωνούμενον, ὥσπερ καὶ τὸ

εὐάν· ὅθεν καὶ τὸ εὐόζειν παράγεται, καὶ ὁ Διόνυσος  

Εὔϊος λέγεται. Ταῦτα δὲ οἱ μὲν ἐδάσυνον, ὡς ἐνθου-

σιαστικὰ πρωτόθετα ἐπιρρήματα, οἱ δὲ ἐψίλουν, ἀντὶ

τοῦ εὖ οἱ, τουτέστιν αὐτῷ, ἐκλαμβανόμενοι τὴν τοῦ

Περιηγητοῦ ταύτην φωνὴν, καὶ ἐξ αὐτῆς τὸ εὐάν προά-

γοντες, τάχα μὲν ἐν μιᾷ λέξει, τάχα δὲ καὶ ὡς ἐκ δύο

σύνθετον, τοῦ εὖ καὶ τοῦ αν. Ἰστέον δὲ ὅτι αἱ Βάκχαι

αἱ τοῦ Διονύσου ὀπαδοὶ εἰς ἀμπέλους ἀλληγοροῦνται·

τροφοὶ γὰρ αὗται τοῦ εἰς οἶνον ἐκλαμβανομένου Διονύ-

σου. Αἱ δὲ Διονυσιακαὶ νεβρῖδες τὴν τῶν σταφυλῶν ἐν

χρόᾳ αἰνίττονται πολυείδειαν· πολύχροοι γὰρ καὶ αἱ νε-

βρῖδες καὶ ποικίλαι τοῖς στίγμασιν· ἢ καὶ τὸ τῶν με-

θυόντων ὑπεμφαίνουσιν ἀγενές· δειλὸν γὰρ ὁ νεβρὸς,

τὸ τῆς φυζακινῆς ἐλάφου νεογνὸν, οὗ δορὰ ἡ νεβρίς·

ἢ καὶ διότι ποικίλοι τὰ εἰς νοῦν διὰ τὸ εὐμετάβολον

οἱ μεθύοντες, ποικίλον δὲ καὶ ἡ νεβρὶς διὰ τὸ πολύ-

στικτον.

Οι Διονυσιακές νεβρίδες επικροτούν και επιδοκιμάζουν την χροιά, την ποικιλία την πολυμορφία των δερμάτων που ομοιάζουν την χροιά των σταφυλιών – αποχρώσεις … Διαφορετικές αποχρώσεις έχουν και οι νεβρίδες και πολλές μορφές στο χρώμα και στα πλουμίδια, στα σχέδια τους πάνω στο δέρμα των νεαρών ελαφιών…

Ή και των μεθυσμένων φανερώνει την αγένεια, την ανανδρία τους, καθώς είναι δειλό το ελαφάκι, της δειλής ελαφίνας ο νεογνός, και δεν θα πρέπει να σκοτώνεται ή ότι η ευμετάβλητη, αλλοπρόσαλλη, ασταθής και ευμετάβλητη σκέψη  στον νου των μεθυσμένων, ποικίλει όπως και της νεβρίδος το κατάστικτο, κηλιδωτό, παρδαλό πιτσιλωτό, ποικιλόχρωμο δέρμα…

συνεχίζετε ...